Van de Tioga Pass naar Yosemite Valley

Helen had in haar verhaal al vermeld dat we niet meer via de Tioga Pass naar Yosemite Valley konden en we een detour (omweg) moesten nemen van ongeveer 200 mijl, iets van 6 uurtjes rijden. Ter vergelijking: de directe weg was 55 mijl (een uurtje rijden)!!

Maar helaas, geen andere keus. Na de heerlijke douche en ontbijt de auto in en op weg naar Yosemite Valley. Ik moet zeggen een mooie weg die Sonora Pass, alleen erg veel bochten en met Amerikanen voor je die niet echt gewend zijn aan (haarspeld) bochten schoot het niet erg op. We dachten dat na de Sonora Pass het iets makkelijker zou worden... Helaas verkeerd gedacht, we hadden nog wat andere bergwegen te gaan. Rond 16:00 mochten we dan eindelijk onze National Parks Pass laten zien bij de ingang van Yosemite. Toen was het nog iets van 20 minuten rijden naar Housekeeping Camp.

Na bij Housekeeping Camp te hebben ingechecked, en een hutje dicht bij de rivier (of wat er van over was, het was nu een klein stroompje) te hebben bemachtigd naar ons huisje voor 2 nachten gereden. Door onze overnachting bij de Tuolumne Meadows Lodge hadden we ons een andere voorstelling gemaakt van Housekeeping Camp. De Meadows is klein, Housekeeping Camp is massaal. Tijdens het eten bij de meadows hadden onze tafelgenoten ons een klein beetje gewaarschuwd: Housekeeping Camp has its charmes but in summer it's like Disney World.
We begrijpen nu wat ze bedoelen, de mensen die er komen nemen echt van alles mee, teveel om op te noemen, het meest opvallende was toch wel de kerstverlichting.


Na de bedden te hebben opgemaakt (dat moesten we nu zelf doen), naar de village gereden om boodschappen te doen en te kijken waar we konden eten. De boodschappen was geen probleem, eten wel... Omdat er zoveel mensen komen is het vrij simpel eten (afhaal burger, pizza etc). Geen echte eetgelegenheid, de enige die we vonden was erg chique en we hebben maar niet geprobeerd of we er met onze korte broek naar binnen mochten. Dus toch maar voor de afhaal burger gegaan, en het was best lekker. Hierna op weg terug naar hutje zagen we aan de kant van de weg familie ree nog over steken, en daarna als klap op de vuurpijl een beertje, zo groot was hij of zij (hebt het niet gecontroleerd ;-) ) niet, oversteken. Snel de auto uit, camera in de aanslag en wat leuke foto's gemaakt.

Hierna terug naar het hutje, na even lekker buiten een boek gelezen het bed in.

De volgende dag niet zo heel veel gedaan, het vele (meer als gepland) autorijden begon zijn tol te eisen. We zijn nog wel naar Glacier point gereden (hier waren ze ook aan de weg bezig, dus het duurde iets langer als we hadden gedacht...). We hadden verwacht dat we veel last zouden hebebn van de bosbranden en het uitzicht daardoor veel minder zou zijn, dit bleek gelukkig mee te vallen.

Hierna terug naar de valley, waar we nog even hebben gewandeld om daarna door te gaan naar de pizza (ik een pizza, Helen een bak sla en wat stukjes pizza).

Na het eten terug naar de camping waar het een stuk rustiger was als de avond ervoor. Nog even met de overburen gepraat (vonden ons als buitenlanders erg interessant). Daarna zoals elke avond ons bedje opzocht ,ik heb nog wel even moeten luisteren naar de buren die een hele discussie hadden welk belplan voor de iPhone het beste was. Nadat ze daar gelukkig wel uitgekomen zijn gingen de buren uiteindelijk ook slapen, konden we daarna naar hun gesnurk luisteren. Ach, alles went.
Mochten jullie nu denken: hoe kan het het dat jullie alles van de buren hoorden? Ten eerste, de buren praatten nogal hard en ten tweede, de hutjes bestaan uit 3 betonwandjes waarvan de achterwand van jouw hutje meteen de achterwand van het hutje van de buren is. Het dak is natuurlijk zoals bij elk tentenkamp van een soort canvas (niet geheel geluidsdicht).

Helen noemde het net een soort van 2 onder 1 kap tent, of semi vrijstaand (ligt aan de makelaar)...